Walka z kanibalizmem u ptaków

Kanibalizm jest zjawiskiem nawykowym powszechnie występującym w przyrodzie i najczęściej dotyczy ptaków, w szczególności ptaków o szybkim tempie wzrostu i wysokiej produkcyjności. Często jest to uciążliwe zjawisko min. u kur niosek przynoszące duże straty ekonomiczne.

Przybiera ono różne formy, najczęstszą i najcięższą formą jest wydziobywanie ran, łagodniejszą formą jest wypadanie piór oraz wydziobywanie piór (pterofagia). Kolejne formy to dziobanie palców lub dziobanie w głowę.

Przyczynami występowania kanibalizmu są nieodpowiednie warunki środowiskowe i niewłaściwe warunki dobrostanu ptaków takie jak: nadmierne zagęszczenie ptaków, zbyt niska lub zbyt wysoka wilgotność, nadmierne i zbyt jaskrawe oświetlenie oraz nieodpowiednia temperatura na kurniku. Ptaki powinny mieć zapewniony swobodny dostęp do karmideł i poideł oraz właściwą ilość zaciemnionych gniazd. Drób powinien mieć zapewniony ciągły dostęp do wody i paszy. Nie są wskazane nagłe, gwałtowne zmiany środowiskowe. Należy dokonywać regularnych i codziennych obchodów kurnika w celu usuwania osobników rannych lub słabszych, gdyż zraniony osobnik staje się ofiarą dziobania dla innych. Ważna jest regularna profilaktyka przeciwpasożytnicza (ektopasożyty i endopasożyty) oraz właściwe dawkowanie leków, które nie zaburza właściwego wchłaniania witamin. Kolejnym czynnikiem mogącym spowodować wystąpienie kanibalizmu są czynniki żywieniowe takie jak: niedobór białka (szczególnie aminokwasów siarkowych) w paszy, niedobory witamin z grupy B, stosowanie pasz granulowanych i niedostateczny poziom włókna w paszy. Także niedobory makro i mikroelementów nasilają zjawisko kanibalizmu.

Podsumowując, zjawisku kanibalizmu należy zapobiegać od samego początku poprzez zapewnienie ptakom odpowiednich warunków bytowych na kurniku tj. prawidłowej obsady, oświetlenia (czerwone światło uspokaja ptaki), swobodnego dostępu do wody i paszy. Unikanie sytuacji stresowych oraz zbilansowane i odpowiednie żywienie redukuje niekorzystne zjawisko kanibalizmu.  Nie bez znaczenia pozostaje odpowiednia profilaktyka przeciwpasożytnicza i regularne usuwanie rannych osobników ze stada. W przypadku wystąpienia problemu warto skonsultować się z lekarzem weterynarii specjalistą chorób drobiu.