Skaza moczanowa jest dość częstym schorzeniem występującym u drobiu. Jest ona zaburzeniem metabolicznym, którego skutkiem jest nadmierne odkładanie się złogów soli kwasu moczowego w narządach, na powierzchni błon surowiczych i w stawach. Przyczyną tego stanu mogą być przebyte wcześniej choroby wirusowe takie jak: postać nerkowa IB, choroba Gumboro czy wirusowe zapalenie nerek, nie bez znaczenia są także nieodpowiednie warunki środowiskowe: przegrzanie, przeziębienie czy odwodnienie ptaków. Wszelkie czynniki, które powodują dysfunkcję nerek np. skarmianie drobiu wysokobiałkowymi paszami, nadmierna podaż witaminy D, niedobór witaminy A, obecność mikotoksyn w paszy, nadmierna ilość soli kuchennej czy długie stosowanie antybiotyków (sulfonamidów) sprzyja występowaniu skazy moczanowej. Problem dotyczy przeważnie młodych ptaków, z praktycznego punktu widzenia ważne jest zapewnienie ptakom odpowiedniej ilości poideł i zapewnienie swobodnego dostępu do wody w celu zapobiegania stanom odwodnienia. Nie można zapominać o stosowaniu dobrej jakości paszy.
Skaza moczanowa może wystąpić w dwóch formach: stawowej i trzewnej. Postać stawowa objawia się białymi nalotami kwasu moczowego na narządach wewnętrznych i błonach surowiczych jamy ciała, złogi tworzą się także wewnątrz i dookoła stawów, najczęściej dotyczy to stawów palców i stawów skokowych. Stawy są zgrubiałe i zdeformowane. Zdecydowanie częściej mamy do czynienia z postacią trzewną skazy moczanowej, która charakteryzuje się wytrącaniem kredowobiałych moczanów w nerkach i na błonach surowiczych powierzchni serca, wątroby, krezki, worków powietrznych i otrzewnej. Chore ptaki przy postaci trzewnej wykazują brak apetytu senność, apatię, silne pragnienie, zasinienie grzebienia i dzwonków. Biały kał oblepia pióra wokół steku, a nioski wykazują obniżoną nieśność i wylęgowość.
Leczenie polega na suplementacji witaminy A, zapewnieniu ptakom odpowiednich warunków środowiskowych, właściwej profilaktyce chorób wirusowych i zmniejszeniu ilości białka w paszy. Każdy przypadek należy potraktować indywidualnie i skonsultować go z lekarzem weterynarii.